Wstęp
Totalna gazyfikacja zachodniej części Europy sprawiła, że również w Polsce zauważono korzyści ekonomiczno-ekologiczne stosowania tego paliwa. Pomimo tego, że w wielu regionach naszego kraju króluje węgiel to sieć dystrybucyjna gazu powiększa się z roku na rok. Wśród różnych jego rodzajów najpopularniejszymi odmianami są:
- gaz ziemny GZ 50
- propan butan (gaz płynny)
Czym popłynie gaz na zewnątrz ?
Aby wykonać zewnętrzną instalację gazową należy mieć świadomość, że gaz nie może być transportowany przewodami z dowolnego materiału o dowolnych parametrach. Zgodnie z normami i przepisami prawa muszą one spełniać odpowiednie wymagania oraz posiadać certyfikacje do użytku w określonych warunkach.
Dla przykładu niech posłuży nam rura tworzywowa PE 100 SDR 11. Przetłaczanie czynnika gazowego rurami tego typu możliwe jest wyłącznie w gruncie, ponieważ dobrze przenoszą naprężenia i są odporne na korozję. Nie można z kolei stosować ich powyżej poziomu gruntu, gdyż na skutek promieniowania UV mogą tracić swoje właściwości oraz w porównaniu do przewodów stalowych zdecydowanie łatwiej uszkodzić je mechanicznie. Reasumując na zewnątrz budynku gaz popłynie instalacją wykonaną z:
- rur polietylenowych PE SDR11 (poniżej poziomu terenu),
- rur stalowych czarnych bez szwu (powyżej poziomu terenu).
A wewnątrz ?
G
Podział grzewczych urządzeń gazowych
Poza podziałem na rodzaj gazu, możemy podzielić urządzenia grzewcze na sposób w jaki zachodzi spalanie, w tym również jeśli chodzi o odprowadzanie wytwarzanych w tym procecie spalin. W związku z tym możemy te użądzenia podzielić na trzy kategorie:
- Typ A – urządzenia otwartego spalania (z otwartą komorą spalania);
- Typ B – urządzenia otwartego spalania z odprowadzeniem spalin:
- B1 – za pomocą ciągu naturalnego
- B2 – ciągu wymuszonego
- Typ C – urządzenia zamkniętego spalania, tak zwane kotły turbo z wymuszonym obiegiem spalinowo-powietrzny
Obecnie produkuje się urządzenia grzewcze w dwóch typach:
B (z otwartą komorą spalania z odprowadzeniem spalin) i typu C (z zamkniętą komorą spalania).
Co to jest „komora otwarta” i „komora zamknięta”?
Otóż komora otwarta, to taka w której widać palnik gazowy, natomiast przy komorze zamkniętej, jest ona niewidoczna.
Znaczącą różnicą przy tych urządzeniach grzewczych jest źródło powietrza niezbędne do procesów spalania, które ma ogromne znaczenie zarówno dla sprawnego funkcjonowania urządzenia, jak i dla bezpieczeństwa osób korzystających z pomieszczenia, w którym urządzenie jest zainstalowane. Dlaczego?
Otóż urządzenia z komorą otwartą pobierają powietrze z pomieszczenia. Wystarczy zakłócenie wentylacji naturalnej, aby ilość powietrza zmniejszyła się do niebezpiecznych granic co może źle wpłynąć na pracę urządzenia grzewczego. Efektem tego może też być niepełne spalanie, w wyniku czego może nastąpić powstawanie tlenku węgla (czadu), który jest bezwonny i bezbarwny, a przez to śmiertelnie niebezpieczny.
Można więc powiedzieć, że praca urządzenia z otwartą komorą spalania uzależniona jest od poprawnego działania wentylacji naturalnej i tę kwestię trzeba traktować szczególnie poważnie, a przewód spalinowy musi spełniać następujące wymagania:
| przekrój | dostosowany do obciążenia cieplnego pomieszczenia, nie mniejszy niż przekrój wylotu spalin z czopucha, stały na całej długości |
| podciśnienie | minimalne: określone dla każdego rodzaju kotła maksymalne – 15 Pa |
| długość na ostatniej kondygnacji | min. 2 m |
Natomiast urządzenia grzewcze z zamkniętą komorą spalania pracować niezależnie od ilości powietrza dostarczonego do pomieszczenia. Jest to możliwe dzięki pobieraniu powietrza z zewnątrz budynku, a nie z pomieszczenia, w którym zainstalowany jest kocioł. Daje to większą dowolność w lokalizacji urządzenia (w porównaniu z urządzeniami z komorą otwartą).
